تکنولوژی «DNA-of-Things»؛ امکان ذخیره پسورد بیت‌کوین در اشیائی مثل عینک
قبلاً در خبرهایی اعلام شد که گروهی از مهندسان نرم‌افزار توانستند کد ذخیره بیت‌کوین را در مولکول DNA شناسایی کنند. امروز مورخ ۱۶ دسامبر ۲۰۱۹ خبر جدیدی در این راستا منتشر شده است. صحبت در مورد رمزهای عبور بیت‌کوین و ذخیره آنها در DNA مصنوعی حرف جدیدی نیست؛ اما در تحولات اخیر دانشمندان اعلام کرده‌اند که اطلاعات رمزگذاری شده DNA می‌توانند به جای یک ویال یا لوله آزمایش، در اشیائی که کاربرد روزمره دارند مانند عینک آفتابی یا دکمه پیراهن ذخیره شوند.
یکی از سخت‌ترین و چالش برانگیز‌ترین مواردی که در حوزه ارزهای دیجیتال از جمله بیت‌کوین انجام گرفته ذخیره‌سازی بیت‌کوین در ملکول DNA بود؛ قرار بر این بود که هر کسی که بتواند این رمز را کشف کند. بیت‌کوین به او تعلق گیرد؛ اما سال گذشته یک دانشجوی بلژکی ۲۶ ساله توانست این رمز بیت‌کوین که در ملکول NDA قرار داده شده بود را کشف کند.
از لوله‌آزمایش تا مهره‌های سیلیکا:
بنا به گفته نویسندگان این تحقیق، هم اکنون می‌توانید عبارات بذر بیت‌کوین و سایر اطلاعات خصوصی را در لباسی که می‌پوشید، یا تعداد دیگری از اشیاء مخفی و یا اشیایی که روزانه با آن سر و کار دارید، ذخیره کنید. در حالی که گزارش‌های قبلی فرایند رمزگذاری داده‌ها از طریق DNA مصنوعی و ذخیره‌سازی در لوله آزمایش را به تفصیل شرح داده‌اند، یک مطالعه جدید با عنوان «یک معماری ذخیره‌سازی DNA از اشیاء برای ایجاد موادی با حافظه تعبیه شده» ادعا می‌کند که اکنون کدها می‌تواند درون اشیائی که روزمره با آن سرو کار داریم تعبیه شوند.
نویسندگان اظهار داشتند:
«ما یک معماری ذخیره‌سازی (DNA-of-things (DoT را برای تولید موادی با حافظه تغییر‌ناپذیر ابداع کردیم. مولکول‌های DNA داده‌ها را ضبط کرده، سپس این مولوکول‌ها در مقیاس نانو با دانه‌های سیلیکا محصور می‌شوند.
این روند از نظر مفهومی ساده است. از آنجا که DNA از چهار پایه، آدنین (A)، گوانین (G)، سیتوزین (C) و تیمین (T) تشکیل شده است، می‌توان از یک الگوریتم برای تبدیل اطلاعات دیجیتال آنها و صفرها به توالی این ملکول‌های تشکیل دهنده DNA به نام الیگوس (کوتاه شده الیگونوکلئوتید) استفاده کرد. برای رمزگشایی داده‌های موجود در این چهار باز بکار رفته در ملکول DNA باید متن یا فایل باینری (۰ و ۱) را انتخاب کرده و آن را بر مبنای سه عدد ( ۰، ۱، و ۲) بازنویسی کنید.
این محققان ابتدا شرح دادند که چگونه توانسته‌اند یک «Stanford Bunny» به همراه اطلاعات مورد نیاز برای تکثیر آن را رمزنگاری کنند.
«bunny» یک مدل آزمایشی سه بعدی است که در گرافیک رایانه‌ای مورد استفاده قرار می‌گیرد. این محققان اظهار داشتند که: «ابتدا فایل استریولیتوگرافی باینری (stl) بانی را از ۱۰۰ کیلوبایت تا ۴۵ کیلوبایت فشرده کرده سپس در مرحله بعد از DNA Fountain [پروتکل رمزگذاری] برای رمزگذاری این فایل در ۱۲۰۰۰ الیگو نوکلئوتیدهای (DNA (oligos استفاده کرده‌اند.»
الیگوس‌ها در مهره‌های میکروسکوپی کپسوله شده و سپس در یک رشته قرار می‌گیرند که به عنوان ماده‌ای برای چاپ سه‌بعدی یک شی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس از ایجاد شی، داده‌ها می‌توانند استخراج و رمزگشایی شوند.
الیگوس‌ها در مهره‌های میکروسکوپی کپسوله شده و سپس در یک رشته قرار می‌گیرند که به عنوان ماده‌ای برای چاپ سه‌بعدی یک شی مورد استفاده قرار می‌گیرد. پس از ایجاد شی، داده‌ها می‌توانند استخراج و رمزگشایی شوند. با توجه به افزونگی زیاد اطلاعات موجود در شئ، محققان خاطرنشان می‌کنند که «ما می‌توانیم حتی ۸۰٪ از الیگوس‌های DNA را حمل کرده و باز هم فایل را به درستی رمزگشایی کنیم.»
برخی ممکن است تصور کنند که شما قصد دارید که اطلاعاتی را از یک مرکز و یا از مرز خارج کنید، در این هنگام آنها شما را دستگیر کرده و همه دستگاهای الکترونیکی شما را ضبط و آنها را چک می‌کنند؛ اما این گزارش حاکی از آن است که استگانوگرافی ممکن است کاربرد مفیدی از فناوری باشد. اگر این فرایند برای یک فرد متوسط مقرون به صرفه باشد، بحث و گفتگوهای رمزگذاری داده‌ها می‌تواند به یک سطح کاملاً جدیدی تبدیل شود. در این گزارش تأکید شده است:
معماری DoT … طیف گسترده‌ای از اشیاء روزمره، از یک صفحه‌کلید گرفته تا درب بطری را قادر می‌سازد تا به حافظه‌های نهان تبدیل شده تا اطلاعات را مخفیانه در خود جای خواهند داد.
معماری DoT … طیف گسترده‌ای از اشیاء روزمره، از یک صفحه‌کلید گرفته تا درب بطری را قادر می‌سازد تا به حافظه‌های نهان تبدیل شده تا اطلاعات را مخفیانه در خود جای خواهند داد. همان طور که در گزارش آماده است یک فرد مهاجم نه تنها باید ثابت کند که شی مورد نظر حاوی اطلاعات بوده بلکه می‌بایست آن داده‌ها را از طریق فرآیند تکنولوژی و پروتکل‌های مشابه‌ای استخراج کرده که با آن کدگذاری شده‌اند.
مطالعه DNA-of-things سرانجام شرح می‌دهد که چگونه دانشمندان توانسته‌اند یک ویدئو یوتیوب را در یک عینک جاسازی شدند. ارلیچ نویسنده ارشد این تحقیق خاطر نشان کرده است که فراتر از جاسوسی بین‌المللی، این فناوری می‌تواند کاربردهایی نیز در امنیت و پزشکی داشته باشد، «و افراد خوب باید اطلاعات خود را مخفی کنند، بنابراین چرا آپشن‌های بیشتری در اختیار آنها قرار ندهیم» این روند هنوز بسیار گران و هزینه‌بر است. به عنوان مثال، فقط تولید توالی DNA خرگوش ۲۵۰۰ دلار برای این تیم هزینه داشته است. با این وجود، این فنآوری با سرعت در حال پیشرفت بوده و دوستداران رمز ارز ممکن است به زودی تیشرتی با رمز ارز خود را به تن کنند و با خیال راحت قهوه خود را بنوشند.
