ویجر ۲ از ناشناخته‌های اعماق کیهان خبر می‌دهد!
ویجر ۲ اولین داده‌های خود از فضای بین ستاره‌ای را ارسال کرده است. این فضاپیما که در سال ۱۹۷۷ با هدف مطالعه بر روی سیارات بیرونی منظومه شمسی پرتاب و در مدار قرار گرفت، در سال ۱۹۸۹ از نپتون عبور کرد. سپس به لبه‌های منظومه شمسی رسید. در سال ۲۰۱۸ اعلام شد که این سفینه از منظومه شمسی خارج شده است. اکنون برخی از اولین اندازه‌گیری‌های خود از آن سوی ماوراء کیهان را ارسال کرده است.
شاید هر کسی با نگاه به مدارهایی که تاکنون تعریف شده، تصور کند که آخرین مدار موجود مدار پلوتون است؛ اما اینگونه نیست. فضاپیمای ویجر ۲ حدود ۷ میلیارد کیلومتر بیش تر از آن را طی کرده و توانسته مرز واقعی منظومه شمسی را پیدا کند. مرز رسمی منظومه شمسی هلیوپاز نامیده می‌شود. این جایی است که ذرات خورشیدی پرتاپ شده با طوفان‌های خورشیدی راه خود را به ماده میان ستاره‌ای باز کرده سپس به کل کهکشان نفوذ می‌کنند.
.یکی این که به نظر می‌رسد که گذرگاه ویجر ۲ به دلیل وجود یک هیلوپاز نازک‌تر در مسیر، یکدست‌تر شده است
بعد از ویجر ۱ که در سال ۲۰۱۲ از منظومه شمسی خارج شد، ویجر ۲ دومین فضاپیمایی است که تاکنون از هلیوپاز عبور کرده است، اکنون که محققان داده‌های مربوط به گذرگاه ویجر ۲ را تجزیه و تحلیل کرده‌اند، بین اندازه‌گیری‌هایی که این سفینه از هیلوپاز و منطقه اطراف آن انجام داده با اندازه‌گیری‌های حاصل از نسل قبلی خود- ویجر ۱، اختلافاتی را مشاهده کرده‌اند. یکی این که به نظر می‌رسد که گذرگاه ویجر ۲ به دلیل وجود یک هیلوپاز نازک‌تر در مسیر، یکدست‌تر شده است.
این کاوشگر همچنین اندازه‌گیری‌هایی را تقریباً فراتر از هلیوپاز ارسال کرده است. یکی از محققان این پروژه طی یک کنفرانس خبری گفته است:«مواد حاصل از حباب خورشیدی تا فاصله بیش از ۷۰ میلیون کیلومتر به داخل کهکشان نفوذ می‌کنند. این اطلاعات کاملاً با اطلاعاتی که ویجر ۱ منتشر کرده تناقص دارد. جایی که این مواد به سختی نشت می‌کنند. در حقیقت ویجر ۱ موادی را مشاهده کرده که از مواد بین ستاره‌ای (اخترشناسان به گاز و غبار فضایی، ماده میان ستاره‌ای می‌گویند. ماده میان ستاره‌ای بسیار رقیقتر از هوای ماست.) به درون کهکشان نفوذ کرده‌اند.
ابزار علمی موجود در ویجر ۱ پلاسمای اطراف را اندازه‌گیری کرده است-شکلی از ماده که در آن یک گاز الکترون‌های خود را از دست می‌دهد، در زمان عبور از هلیوپاز، این ابزار خراب شده است. بنابراین ویجر ۲ توانسته چیزهایی را مشاهده کند که ویجر ۱ قادر به مشاهده آنها نبوده است.
این شامل یک لایه در داخل هلیوپاز است که به نظر می‌رسد پلاسما انباشته شده و بسیار متراکم است و همچنین یک لایه دیگر بین فضای هلیوپاز و فضای بین ستاره‌ای است جایی که پلاسمای دو ناحیه باهم مخلوط شده است.
احتمالاً فضاپیماهای ویجر ظرف ۵ سال آینده از دور خارج خواهند شد
هلیوپاز علی‌رغم اطلاعات حاصل از مأموریت‌های Voyager تا حد زیادی مرموز مانده است: «ما شکل و ساختار دقیق آن را نمی‌دانیم، تا حدودی به دلیل اینکه هر دو فضاپیما منظومه شمسی تقریباً در یک جهت از منظومه شمسی گذر کرده‌اند. این محقق گفته است: در اینجا با یک حباب کامل رو به رو هستیم که تاکنون تنها از دو نقطه از آن عبور کرده‌ایم. این دو کافی نیست.»
این سفینه فضایی باز هم می‌تواند اطلاعات بیشتری را منتشر کند. هر دو هنوز هم در فضای بین ستاره‌ای به کار خود ادامه داده و اندازه‌گیری خود را انجام می‌دهند؛ اما احتمالاً آنها ظرف ۵ سال آینده از دور خارج خواهند شد. در حال حاضر هیچ ماموریت دیگری برای فضای بین ستاره‌ای برنامه ریزی نشده است.
